Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Duo Reges: constructio interrete. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quae duo sunt, unum facit. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Qui est in parvis malis. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

• Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
• Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
• Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
• Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Sed residamus, inquit, si placet.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam
sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare
tuebere et munies.

Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit
vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.

1. Primum divisit ineleganter;
2. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
3. Quis est tam dissimile homini.
4. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? An hoc usque quaque, aliter in vita? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Restatis igitur vos; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quis istum dolorem timet? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Poterat autem inpune; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Falli igitur possumus.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Haec dicuntur inconstantissime.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Etiam beatissimum?

Quibus ego vehementer assentior.

Haec dicuntur inconstantissime.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Tu quidem reddes; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Recte, inquit, intellegis. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Quare ad ea primum, si videtur;

Cur iustitia laudatur? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sed residamus, inquit, si placet. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ostendit pedes et pectus. Graccho, eius fere, aequalí? Ut aliquid scire se gaudeant? Quo modo autem philosophus loquitur? Quis istum dolorem timet? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Cum autem hominem in eo genere posuisset, ut ei tribueret animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret animus, sed ut nihil esse praeter animum videretur.